Tweede Kerstdag 26/12

Goed geslapen en eerste diamox (pil tegen hoogteziekte) genomen. Dit onderkomen is werkelijk fantastisch, het is een oase in de ATACAMA WOESTIJN en gelukig goed afgesloten van de rest van het stadje. Gelukkig: want dit is het Volendam van Chili.
Vandaag wordt waarschijnlijk de V70 onder handen genomen. Gisteren bleek ik geen handrem te hebben en dat is lastig als je de motor wilt laten lopen bij het kort parkeren. De schokbrekers zijn waarschijnlijk door de schotels geslagen en het reservoir van de stuur-bekrachtiging moet bijgevuld worden. Misschien kan ook de afgebroken uitlaat provisorisch gedicht worden, want we weten niet of de hoofdpijn veroorzaakt wordt door de uitlaatgassen of dat de hoogteziekte gaat opspelen. We hebben besloten toch naar Le Paz te rijden over een pas van 4800 m en voor alle zekerheid hebben we een cilinder zuurstof besteld om af en toe te lurken.
Ik zal proberen recente foto's op de computer te zetten, maar eerst het vervolg op oude belevenissen, want die foto's zijn al voor verzenden aangepast.
De grootste gletser en wel heel indrukwekkend was de PERITO MORENO, volgens de beschrijving een ijsmuur van 70 m. hoog en vele kilometers breed en zou nog steeds (als enige ter wereld) aangroeien!!
Dat er ook koeien op de weg kunnen staan schreef ik al, maar een blokkade van ontevreden idianen met brandende autobanden was voor ons uniek. Een behoorlijke tijd wachten en wij mochten wel passeren. Anderen moesten vele kilometers omrijden en kwamen pas heel laat in het hotel Ook tolpoortjes kunnen voor oponthoud zorgen, maar een ander uniek oponthoud was: allemaal 15 l. tanken uit een tankauto die door Sapa Pana gecharterd was om te zorgen dat de oudere auto's een grote afstand zonder tankmogelijkheid konden overbruggen.
Het eten, vooral het vlees natuurlijk, is heerlijk; hoewel het diner in sommige hotels ronduit slecht is. De grote hoeveelheid deelnemers zal daarvan wel mede de oorzaak zijn. In en soort steakhouse werden schapen gegrild (foto) een heel spectaculair gezicht, maar met meer dan 200 man in de rij gaan staan voor de salade was minder prettig.
Maar we amuseren ons best en de oudjes dansen er nog lustig op los, hoewel het uithoudingsvermogen aanzienlijk is afgenomen. Nu proberen de oude foto's op de website te krijgen, misschien daarna actuele informatie, maar een bezoek aan de Atacama woestijn en zoutvlakten heeft toch mijn voorkeur.