ML zondag 25 december

Gisteren ging de rit van Santiago naar Caldera, zo'n 875 kilometer. Het was weer een dagje kilometers vreten. Ook in Chili zijn de “gebedshuisjes” regelmatig te zien langs de snelweg en af en toe een grafmonumentje. Het verkeer zal in Chili ook wel zijn tol eisen. We rijden door het kustgebergte. Geleidelijk aan wordt de begroeiing steeds minder en het landschap wordt dor en droog. Totdat we verast worden door een oase, een breed rivierdal, dicht bij onze eindbestemming. De groep is verdeeld over vier hotels. Maar iedereen moet in hetzelfde restaurant eten. Hierop is het restaurant niet berekend en we worden onderverdeeld in 2 groepen. Wij zitten in de laatste groep en kunnen pas om 9 uur aan tafel. Margriet, de begeleidend huisarts houdt een verhaal over hoogteziekte. Vanaf nu moeten we veel drinken, geen alcohol meer gebruiken en morgenavond beginnen met diamox te slikken. Ook thee van coca, ter plaatse te verkrijgen, zou helpen.

Vandaag 25 december, eerste Kerstdag. De kerstsfeer is ver te zoeken. De route brengt ons van Caldera naar San Pedro de Atacama, 742 kilometer verder. Onderweg stoppen we bij de Rockey Zoo, een landschap met bizarre rotsformaties, die op dieren lijken. Je moet wel veel fantasie hebben. Ook hier een plaats van devotie met tegels om Maria te danken voor verkregen gunsten. Even verderop rijden we door woestijn, er groeit echt niets meer, uitsluitend kale, zandkleurige, droge hellingen. In “the middle of nowhere” duikt ineens een tankstation op. Er staat al een lange rij auto's en we sluiten aan. Van zeeniveau zijn we gestegen naar zo’n 1450 meter. De omgeving wordt steeds troostelozer. In deze desolate omgeving loopt een eindeloze asfaltweg en af en toe zien we resten van de oorspronkelijke grindweg. Ook hier weer regelmatig de “gebedshuisjes”. Dan komt de obligate stop voor een staatsieportret van de auto bij het monument van de hand. De weinige nederzettingen, die we passeren,maken allemaal een even troosteloze , verwaarloosde indruk. Zojuist Calama gepasseerd op 2300 meter hoogte. Nog 100 km tot de eindbestemming. We rijden nog steeds door de woestijn, met in het westen een dreigende lucht, maar ik verwacht toch echt niet dat het gaat regenen. Langzamerhand hebben we voldoende woestijn gezien en kijken we uit naar een andere omgeving.
Ik had het bij het verkeerde eind. Het ging wel regenen en we hebben een stukje met ruitenwissers gereden.