ML vrijdag 23 december

Het zit me vandaag niet mee. Ik word voor de tweede keer van internet afgegooid. En dat terwijl ik een aanvulling op het verslag aan het maken ben. Beide keren was ik alles kwijt en moest ik van voren af aan beginnen.
Vandaag stond een bezoek aan een Chileense wijngaard op het programma. "Chateau" Concha y Toro, de grootste wijnproducent van Chili.
23 hectares met wijnstruiken. Met in de tuin een prachtig bloeiende magnolia, tulpenboom.
Bob kon niet mee, want hij had een afspraak in de Volvo garage gemaakt voor onze uitlaat en Ginus zou achter hem aanrijden want die moest naar zijn banden laten kijken. Omdat de TomTom het adres niet kende en de uitleg aan de receptie, ondanks printen van de stadsplattegrond, ontoereikend was, werd teruggegrepen naar een aloude beproefde methode. Namelijk: een taxi voor laten rijden. Ik begreep later, dat ze ondanks de vele Chilenen op de weg toch bij de garage zijn gekomen. Onze uitlaat kon helaas niet gelast worden. De Volvogarage en alle grote garages in de beurt kunnen alleen maar vervangen, repareren is er niet meer bij. Wij moeten op zoek naar de kleine ondernemer met lasapparaat. Ginus kon gelukkig wel geholpen worden.
Bij de wijngaard werden eerst de proefveldjes met de verschillende wijnrassen bekeken. Daarna leerden we hoe we de Casillero del Diablo moesten drinken en mochten we de wijnkelder in. In de korte tijd, dat wij binnen waren steeg de temperatuur 0,4 graad. Nadat we lang genoeg de ruimte met nieuwe vaten bekeken hadden, gingen we naar de cueva del Diablo met de oude vaten. Het verhaal gaat dat de eigenaar betere wijn maakte voor zijn eigen familie. Op een gegeven ogenblik ontdekte hij dat flessen op onverklaarbare wijze verdwenen. Omdat de mensen bijgelovig waren, vertelde hij dat de duivel in de kelder woonde. Hij moet heel overtuigend geweest zijn, want meteen daarna verdwenen er geen flessen meer. Daarna kregen we nog een cabernet sauvignon om te proeven. Het glas mocht als souvenir meegenomen worden.
We hebben nog even op een pleintje, Bela Vista, rondgelopen en zijn daarna een echte pizza gaan eten bij een van de vele restaurantjes. En toen was het alweer tijd om naar het hotel te gaan.
Om vijf uur stonden de bussen klaar om ons naar het Volvo museum te brengen. Hier werden we door de Chileense Volvoclub getrakteerd op een hapje en een drankje. Ze vonden het geweldig dat wij helemaal vanuit Europa met zoveel Volvo's helemaal naar Chili waren gekomen.