Bob 7 januari
Door: Bob
07 Januari 2012 | Ecuador, Cuenca
We zijn nu al de tweede dag in Ecuador en wel in Cuenca. Vandaag een rit van 220 km, was wel pittig in de bergen met mist en later regen, maar vooral de gaten in de weg. Lekker uitgeslapen want we starten pas om 10 uur (auto was ingebouwd in de garage) maar waren in het hotel al voor tweeën. We zijn verkouden, hebben diaree en zijn echt toe aan een beetje rust. Vanmiddag dus wat foto’s proberen te laden. In Zuid Amerika denk je natuurlijk direct aan de Lama’s grote en kleine, apacalpa’s, guanaco’s of hoe ze ook mogen heten. Was je in het begin in Argentinië blij als je een stipje zag wat een lama zou kunnen zijn nu eten ze uit je hand. Die zijn gewend dat ze wat krijgen en komen gewoon bedelen. Toch zijn het wilde want ze hadden geen oormerk.
Eerst wat herinneringen van een paar dagen geleden. Oud en Nieuw vieren is in Peru een eetfestijn tot kwart voor twaalf toen wereden we op muziek getrakteerd en kwamen verklede Peruanen ons inviteren voor een dans. Een uitrputtingsslag waaraan ik me kon onttrekken, maar om 12 uur vuurwerk, zoals in Nederland ; daarna de champagne en dansde de reisgenoten tot de kleinne uurtjes.
De volgende dag zijn we naar het Peruaanse bergorp gegaan waar het eerste schooltje opgericht werd. Zo'n 15 jaar geleden kwam hier een enthousiaste jonge man Walter, die besloot z´n handen uit de mouwen te steken en de ronddolende kindertjes onderwijs te geven.Dat werd de stichting Hope, die scholen bouwt en inricht voor deze Indiaanse kinderen.
De leerkrachten zijn allemaal vrijwilligers en uit dee eerste leerlingen heeft zich een groep gevormd die nu zelf de leiding heeft. Dit is nu ontwikkelingswerk pur sang, de kleuters krijgen eerst onderwijs in hun eigen taal en leren later het Spaans te lezen en te schrijven zodat ze een betere kans hebben in de maatschappij.Wij proberen 5 euro per afgelegde kilometer te doneren om zo de bouw van nieuwe scholen mogelijk te maken.
We werdenmet muziek en dans ontvangen en kregen cavia (de locale lekkernij) en zoete aardappel als welkomshapje aangeboden.
Vervolgens zijn we met een beetje regen in Cusco aangekomen, waar een ongelooflijk groots opgezet welkom was georganiseerd. Met toespraken van de burgemeester en luid applaus als er weer een Volvo arriveerde. Marielou werd vereerd met het ereburgerschap als oudste deelneemster en haar voorbeeldfunktie
De kust van Chili en Peru is voornamelijk woestijn, soms lichte begroeìng maar voornamelijk zand en rotsen. Iets van de kust af is het veel groener en komt het water van de Andes de dalen bevloeien. Daar vind je stalletjes met mango´s aan de weg, maar ook weer koeien, ezels, geiten en schapen op de weg. Heel vreems de mango´s hier worden rijp vanaf de pit, terwijl bij ons het vruchtvlees rond de pit nog redelijk hard is en de buitenkant al zacht is.
Margen een zware rit naar Quito veel stijgen en dalen tussen de 2000 en 3500 meter. Nu slapen en nieuwe foto´s als we weer verbinding hebben en uitgerust zijn.
Eerst wat herinneringen van een paar dagen geleden. Oud en Nieuw vieren is in Peru een eetfestijn tot kwart voor twaalf toen wereden we op muziek getrakteerd en kwamen verklede Peruanen ons inviteren voor een dans. Een uitrputtingsslag waaraan ik me kon onttrekken, maar om 12 uur vuurwerk, zoals in Nederland ; daarna de champagne en dansde de reisgenoten tot de kleinne uurtjes.
De volgende dag zijn we naar het Peruaanse bergorp gegaan waar het eerste schooltje opgericht werd. Zo'n 15 jaar geleden kwam hier een enthousiaste jonge man Walter, die besloot z´n handen uit de mouwen te steken en de ronddolende kindertjes onderwijs te geven.Dat werd de stichting Hope, die scholen bouwt en inricht voor deze Indiaanse kinderen.
De leerkrachten zijn allemaal vrijwilligers en uit dee eerste leerlingen heeft zich een groep gevormd die nu zelf de leiding heeft. Dit is nu ontwikkelingswerk pur sang, de kleuters krijgen eerst onderwijs in hun eigen taal en leren later het Spaans te lezen en te schrijven zodat ze een betere kans hebben in de maatschappij.Wij proberen 5 euro per afgelegde kilometer te doneren om zo de bouw van nieuwe scholen mogelijk te maken.
We werdenmet muziek en dans ontvangen en kregen cavia (de locale lekkernij) en zoete aardappel als welkomshapje aangeboden.
Vervolgens zijn we met een beetje regen in Cusco aangekomen, waar een ongelooflijk groots opgezet welkom was georganiseerd. Met toespraken van de burgemeester en luid applaus als er weer een Volvo arriveerde. Marielou werd vereerd met het ereburgerschap als oudste deelneemster en haar voorbeeldfunktie
De kust van Chili en Peru is voornamelijk woestijn, soms lichte begroeìng maar voornamelijk zand en rotsen. Iets van de kust af is het veel groener en komt het water van de Andes de dalen bevloeien. Daar vind je stalletjes met mango´s aan de weg, maar ook weer koeien, ezels, geiten en schapen op de weg. Heel vreems de mango´s hier worden rijp vanaf de pit, terwijl bij ons het vruchtvlees rond de pit nog redelijk hard is en de buitenkant al zacht is.
Margen een zware rit naar Quito veel stijgen en dalen tussen de 2000 en 3500 meter. Nu slapen en nieuwe foto´s als we weer verbinding hebben en uitgerust zijn.
-
07 Januari 2012 - 19:48
Carla Sophia En Bert:
Hallo jonge lui.
Hoever zijn jullie nu, hoe groot is de te rijden afstand nog.
Hou het gezond a.u.b wij hebben het idee dat het niet alleen een zeer mooie maar ook een vermoeiende reis is.
Moet je niet eens olie verversen Hiiiiiiiii
Gr en liefs Bert en de meiden -
07 Januari 2012 - 20:00
Mia:
Wat leuk dat jullie in Cuenca zijn! Ik heb mooie herinneringen aan die stad, omdat ik daar de bruiloft van de zoon van Annelies heb bijgewoond in 2000. Onvergetelijk was de korte vucht met een propellervliegtuigje (Rolls Royce motor ?)van Guayaquil omhoog tegen de Andes naar het bekken waar Cuenca naar genoemd is. Na een kleine week in deze aangename stad reisden we per o.v. via Riobamba door naar Quito. Onze frustratie was dat we op deze zogenaamde Ruta de los volcanos door het bewolkte weer geen vulkaan gezien hebben.
Ik wens jullie beter uitzicht en....beterschap. -
08 Januari 2012 - 10:17
Lona Prinssen:
Ook ik was verrast met jullie leuke kaart uit het verre Zuid-Amerika.
Marielou is er wel 'even' voor gaan zitten, gezien de grote stapel enveloppen op de foto. Maar heel leuk dat jullie daaraan gedacht hebben.
Wat ik uit de verslagen lees, is dat de reis van tevoren wel heel perfekt georganiseerd is, gezien de vele vlaggen, spandoeken ,welkomst-committees, politiebegeleiding etc. etc.
Uit reakties op jullie reisverslag kom ik steeds bekende Volvo-namen tegen. Via deze site ook een goed en gezond 2012 toegewenst.
Een hele fijne en probleemloze voortzetting van jullie reis -nog vele kilometers plezier ! -
08 Januari 2012 - 19:03
Carla Sophia En Bert:
Ook hier is jullie kaart aangekomen.
Gr en liefs van ons 3
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
