ML. maandag 19 december

De reis gaat vandaag van El Calafate naar Perito Moreno, ongeveer 790 kilometer. Het is weer een enerverende dag geworden. Gisteravond kregen we tijdens het diner te horen, dat onderweg geen brandstof getankd kon worden. Een tankauto met 1000 liter zou halverwege het traject klaarstaan en iedereen werd verplicht om 15 liter af te nemen. Het grootste deel van de weg bestond deze keer uit ongeasfalteerde weg met steenslag. Het was niet prettig rijden. Steeds hoorde je stenen tegen de onderkant van de auto knallen. Ook op andere plaatsen deden de opspattende stenen hun werk. We hebben inmiddels een gat in het glas van de koplamp, (gedicht met tape)en meerdere pitten in de voorruit. Inderdaad stond halverwege de rit de tankauto op ons te wachten. Een heel primitief gedoe. Drie plastic yerricans van 5 liter werden gevuld en die moest je dan weer in je benzinetank leeggooien. Jammer dat ik nog niet weet hoe ik een video moet plaatsen, maar dit was echt heel apart. Iemand had van een colafles een trechter gemaakt en goot daarmee over.
Naast de weg zie je regelmatig kleine huisjes, ook naast deze plek was er een. Dit blijken plaatsen te zijn om in contact te komen met het opperwezen of je voorouders. Je moet iets van jezelf in het huisje achterlaten en mag dan iets vragen, zoals een voorspoedige reis en dat soort dingen. Daarna moet je linksom het huisje heenlopen. Er lagen erg veel sigarettenpeuken in en ik vroeg me af, of ze gevraagd hadden voor hulp bij het stoppen met roken.
Na het dorpje Bajo Caracoles had je de mogelijkheid om naar de Cueva de las Manos te gaan. Ongeveer 10.000 jaar voor Christus hebben mensen hier aan fingerpaint gedaan en op de rotswand allemaal handjes geplaatst. Het was even moeilijk om de weg te vinden. De ruta 40 eindigde abrupt en de weg, die gereduceert was tot een landweggetje, liep langs een vuilnisbelt. Onbegrijpelijk. Dus wij weer terug naar het dorpje, opnieuw op de kaart kijken, vragen etc. en uiteindelijk toch maar besluiten om de vuilnisbelt te nemen. Verder gereden en toen we de ruta 40 weer zagen, geprobeerd erop te komen. En even later kwam de afslag naar de grot van de handjes. Een heel mooie weg met prachtige vergezichten. Veel toeristen komen er volgens mij niet. Na ons kwam nog een team van de Volvoclub. Samen met een gids gingen we naar de schilderingen. Ze bevinden zich niet echt in een grot, maar zijn door de overhangende rotsen beschermd tegen de zon, waardoor ze niet veel te lijden hebben. Wel moest in 1999 een hek geplaatst worden, zodat de bezoekers niet meer "Handjes" als souvenier mee naar huis konden nemen.
Vanavond is het de bedoeling dat we in tentjes op het voetbalveld overnachten.
Hoewel we ons thuis goed hadden voorbereid, zag Bob het ineens niet meer zitten. Alle hotels waren vol; we zijn twee keer op het voetbalveld geweest, hebben te lang nagedacht en zijn uiteindelijk vertrokken naar het eerste stadje, honderd en dertig km verder, van de volgende etappe.
Hier hebben we gelukkig een klein hotelletje gevonden, met internet. Vandaar dat ik nu weer veel te lang bezig ben.
Een groet aan allen die ons volgen.