M.L. Rustdag zaterdag18 december
Door: MarieLou.
17 December 2011 | Chili, Puerto Natales
Vandaag een rustdag. Dat wil alleen zeggen,dat we op dezelfde plaats blijven. Verder is het over het algemeen verre van rustig, want je bent niet hier naartoe gegaan voor je rust. 's Morgens om half 8 gingen we al aan boord van een toeristenboot voor een dagje natuurpark Torre del Paines. Geadviseerd was je stevig in te pakken voor de kou, maar dat viel gelukkig reuze mee. Tot nu toe hebben we geluk met het weer.
Eerst voeren we door de fjord van de Ultima Esperanza. Hierbij past het volgende verhaal. In de tijd van de Spanjaarden bleven een aantal mensen in deze regio achter en ze zouden over enkele maanden opgehaald worden. Toen dit niet gebeurde zijn ze gaan zwerven en kwamen terecht bij deze fjord. Hier werden ze gevonden door een Nederlandse kapitein en meegenomen. Deze baai was kennelijk hun laatste hoop en hier werden ze gered. Vanaf de boot zagen we twee gletsjers die in de baai eindigden. We werden gedropt en gingen wandelen om een gletsjer van dichtbij te zien. Onderweg de flora bewonderd en onder andere orchideeën gezien. Bij terugkomst was de boot weg en zouden we verder gaan met rubberboten met een vaste kiel. We kregen reddingvesten en moesten ook nog een survival suit aantrekken. Toen wij aan de beurt waren was er geen open boot meer. Alleen een overdekte. Natuurlijk brak er een golfje van protest uit. Een stel ging zelfs terug met een toeristenboot. De rest koos toch maar eieren voor zijn geld en stapte in. Buiten, op de balonnen mochten we niet zitten. Al vrij snel voelde ik misselijkheid opkomen en ben ik voor driekwart buiten gaan zitten. Later na een stop om een gletsjer te fotograferen ben ik helemaal buiten gaan zitten. De ranger vond het allang goed en vertelde wetenswaardigheden over het park. Zoals, namen van de gletsjers, dat er eerst een gletsjer is, dan komt er een meer en vervolgens een rivier, dat de kleur van het water verschilt, afhankelijk van het sediment van de gletsjer. Ook wees hij aan waar een andere rivier samenkwam met onze stroom. Doordat de rivier zo breed was kon je dit nauwelijks zien. Aan het eind van de tocht kwamen we bij kolkende watervallen en moesten we uitstappen en over land verder. Het laatste stuk werd weer per boot afgelegd. Als beloning kregen we een papieren tas met een lunch erin. Net toen iedereen zich op het gras had geïnstalleerd, moesten we opstappen en de bus in. Ondanks mooie omgeving ben ik een paar keer in slaap gevallen.
We hadden nauwelijks tijd om bij te komen, want we werden op een plein verwacht door de burgemeester. Fred Postma werd in het zonnetje gezet, omdat hij vandaag Abraham zag. Puerto Natales bestaat dit jaar honderd jaar en ik kreeg de indruk, dat ze elke gelegenheid aangrijpen om het te vieren. Een groep Chileense volksdansers voerde traditionele dansen uit en wij als tegenprestatie een polonaise. Daarna werd nog korte tijd gedanst en zochten we een leuk restaurant. Deze keer heerlijke Chileense wijn.
Eerst voeren we door de fjord van de Ultima Esperanza. Hierbij past het volgende verhaal. In de tijd van de Spanjaarden bleven een aantal mensen in deze regio achter en ze zouden over enkele maanden opgehaald worden. Toen dit niet gebeurde zijn ze gaan zwerven en kwamen terecht bij deze fjord. Hier werden ze gevonden door een Nederlandse kapitein en meegenomen. Deze baai was kennelijk hun laatste hoop en hier werden ze gered. Vanaf de boot zagen we twee gletsjers die in de baai eindigden. We werden gedropt en gingen wandelen om een gletsjer van dichtbij te zien. Onderweg de flora bewonderd en onder andere orchideeën gezien. Bij terugkomst was de boot weg en zouden we verder gaan met rubberboten met een vaste kiel. We kregen reddingvesten en moesten ook nog een survival suit aantrekken. Toen wij aan de beurt waren was er geen open boot meer. Alleen een overdekte. Natuurlijk brak er een golfje van protest uit. Een stel ging zelfs terug met een toeristenboot. De rest koos toch maar eieren voor zijn geld en stapte in. Buiten, op de balonnen mochten we niet zitten. Al vrij snel voelde ik misselijkheid opkomen en ben ik voor driekwart buiten gaan zitten. Later na een stop om een gletsjer te fotograferen ben ik helemaal buiten gaan zitten. De ranger vond het allang goed en vertelde wetenswaardigheden over het park. Zoals, namen van de gletsjers, dat er eerst een gletsjer is, dan komt er een meer en vervolgens een rivier, dat de kleur van het water verschilt, afhankelijk van het sediment van de gletsjer. Ook wees hij aan waar een andere rivier samenkwam met onze stroom. Doordat de rivier zo breed was kon je dit nauwelijks zien. Aan het eind van de tocht kwamen we bij kolkende watervallen en moesten we uitstappen en over land verder. Het laatste stuk werd weer per boot afgelegd. Als beloning kregen we een papieren tas met een lunch erin. Net toen iedereen zich op het gras had geïnstalleerd, moesten we opstappen en de bus in. Ondanks mooie omgeving ben ik een paar keer in slaap gevallen.
We hadden nauwelijks tijd om bij te komen, want we werden op een plein verwacht door de burgemeester. Fred Postma werd in het zonnetje gezet, omdat hij vandaag Abraham zag. Puerto Natales bestaat dit jaar honderd jaar en ik kreeg de indruk, dat ze elke gelegenheid aangrijpen om het te vieren. Een groep Chileense volksdansers voerde traditionele dansen uit en wij als tegenprestatie een polonaise. Daarna werd nog korte tijd gedanst en zochten we een leuk restaurant. Deze keer heerlijke Chileense wijn.
-
18 December 2011 - 08:15
Truus Van Der Meulen:
Ha Marielou en Bob,
Jullie reisverhalen volg ik steeds :-). Leuke swingende teksten. En de foto's zijn ook het bekijken waard. Ik heb kunnen merken dat de verbinding uit de lucht is geweest, want de voorlaatste drie, vier dagen kwamen de reisverslagen in één bulk op het scherm. Zo'n spectaculaire boottocht had me ook wel wat geleken, maar ik heb er geen spijt van dat ik niet meegegaan ben want die vele kilometers is voor mij echt niks. Ik krijg de indruk dat jullie goed af zijn met de auto waarin jullie deze tocht rijden. Nou ja, enige compensatie is je gegund, gezien het feit dat jullie de kroon spannen met je eigen leeftijd. In Zeist is het weer bar en boos. Heel veel regen en storm. Gelukkig heb ik ook nog een reisje met de kids naar een warmer klimaat in het verschiet. Ontvang mijn hartelijke groeten en 'say hello to my husband and his mate' . Truus -
18 December 2011 - 09:42
A & C Miltenburg:
Ja beste Globetrotters, jullie maken heel wat mee, jammer van de foto's, maar het reisverslag is beeldend en overduidelijk, goeie reis en H.G. -
18 December 2011 - 18:06
Carla Sophia En Bert:
Mooie foto's
Meer meer meer.
Jullie publiceren nog Team 72 is uit de lucht en of hun server ligt plat al een paar dagen. Dat is niet leuk voor hun.
We zaten al in de sneeuw hier.
Bijna kerst , mag voor ons wit zijn.
liefs van ons drie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
