MarieLou woensdag 14 december

De rit gaat van Rio Gallegos naar Ushuia. We moeten tweemaal de grens met Chili passeren.
Bij de Argentijnse kant wordt gezwaaid, dat we door kunnen rijden. In het Chileense grenskantoor is het behoorlijk druk. De nodige papieren moeten ingevuld worden en dan begint de lokettentocht. Loket 1 is migratie, loket 2 is voor de invoer van de auto en bij loket 3 moet je een formulier inleveren, dat je allerlei producten niet invoert in Chili. Drie kwartier voor deze procedure valt nog mee! Buiten controleert de douane, met snuffelhond de auto en incasseert een formulier en dan mogen we Chili binnenrijden. We zijn in Vuurland, Terra del Fuego. Met de veerpont steken we de Straat van Magelhaes over. We hebben geluk; er zwemmen witte tonino’s rond de boot. Aan de overkant verandert de asfaltweg na korte tijd in een onverharde weg. Er waait veel stof op. Je kunt goed zien waar een andere auto rijdt. Onderweg zien we enkele flamingos in een waterplas fourageren tezamen met een kolonie ganzen. En natuurlijk weer guanacos. Na 100 kilometer en 2 pitten in de voorruit rijker (een voorproefje van wat ons te wachten staat?) komen we bij de grens in San Sebastian. Eerst de Chileense formaliteiten en een kilometer verder de Argentijnse controle.
En in Argentinië ook weer asfalt. Geleidelijk aan verandert ook het landschap. Het wordt heuvelachtig en de eerste bomen verschijnen. Veel bomen zijn dood of halfdood en bedekt met een soort korstmos. De biologen van het gezelschap denken dat het een gevolg is van de klimaatverandering, of dat het komt door aantasting van een kever,die ze in het hout zagen. In de verte zien we bergen, waar nog een rest sneeuw op ligt. Richting Ushuaia, door de locals uitgesproken als Swajja, rijden we langs een immens groot meer omzoomd door donkere bergen.
We passeren weer een bord met: “Ook hier de Griekse natie” . Volgens mij vind de president de economische situatie van Argentinië vergelijkbaar met Griekenland.